Oude Veer en zwembad Den Krieck geschokt door plotseling overlijden van Joop Menke

26-04-2022 08:29 Cor

Bericht namens de Stichting zwembad 'Den Krieck':  

Met groot verdriet en diepe verslagenheid hebben wij kennis genomen van het plotselinge overlijden van onze zeer gewaardeerde collega en vriend Joop Menke. Joop was een fijne collega en vriend, die altijd bereid was om iedereen te helpen en bij te staan. Zijn toewijding, vriendschap en kennis zullen wij en het zwembad voor altijd missen. Vanaf het aller eerste moment was Joop bij het zwembad betrokken. Joop was het zwembad, het zwembad was Joop. Na 42,5 jaar trouwe dienst zullen wij het zonder hem moeten doen. Wij wensen Ineke en zijn nabestaanden veel sterkte met dit verlies. 

Bestuur en medewerkers zwembad ‘Den Krieck’

Bericht namens de vereniging 'Oude Veer':

Geheel onverwachts is vrijdag 23 april onze trainer en lid vanaf het eerste uur Joop Menke overleden. Triathlon en zwemmen was levenslang zijn passie. Hij deed al mee bij het eerste Kwartje Triathlon in 1983 en heeft daarna geen jaar meer overgeslagen. Naast vele kwartjes en achtstes, volbracht Joop ook de hele triathlon van Almere. Daarvoor was hij al een verdienstelijk waterpoloër en lange afstand zwemmer (o.a. zwom hij 16 km. drie sluizen tocht). Joop finishend in 1983 bij het eerste Kwartje Triathlon Anna Paulowna.

Naast een fanatiek sporter was Joop vanaf de start van de triathlon afdeling ook onze gewaardeerde zwemtrainer op de maandagavond. Verre reizen maken en cijferen op de computer was een hobby, gedreven hield hij vele jaren de uitslagen en punten klassement van het clubkampioenschap bij.

Zijn overlijden kwam als een complete verrassing, want woensdags fietste hij nog met z’n sportmaten een rondje Noordkop op z’n racefiets. Het lijf van Joop deed niet altijd wat hij wenste. In 2019 kreeg hij nog een nieuwe knie en moest wat weken rust houden. Het buitenwater zwemmen in het Oude Veer pakte hij toen als eerste weer op. Menig schaafpartij liep hij op bij een onfortuinlijke fietsuitglijer. Het mocht de pret niet drukken, hoewel het tempo was rustiger ging, bleef hij gewoon doorgaan. “Als laatst binnenkomende doe ik het licht wel uit”, grapte hij nog laatst bij z’n sportvrienden. Niemand zou verwacht hebben dat het licht al bij Joop op zeventig jarige leeftijd zou uitgaan. De vereniging zal hem missen! Onze gedachten gaan uit naar zijn vrouw Ineke en de familie.

Bestuur en leden Triathlon- en Zwemclub ‘Oude Veer’ en Zwem- en Waterpolovereniging ‘Oude Veer’.

Condoleance & afscheid

Op donderdag 29 april 2021 was de condoleance en konden we in het zwembad afscheid van Joop nemen. De uitvaart heeft vrijdag 30 april in besloten kring plaatsgevonden.

Persoonlijke herinneringen aan Joop:

Cor Zwaag: Jarenlang kwamen we elkaar tijdens kwartjes tegen. We zwommen even snel, jij fietste wat harder, maar met lopen kon ik je soms net terugpakken. Dat laatste onderdeel was niet je favoriet, goed te zien aan de grimas die je trekt op de loopfoto’s.

Connie van der Lee:  Over onze fietsvakanties in het buitenland: Joop was altijd onze gids; had voor de vakantie al routes uitgezocht, wist dan precies hoelang de tochten zouden zijn en hoeveel hoogtemeters we zouden maken. Denk niet dat die routes in beton waren gegoten, Joop paste ze ook weer aan op ons verzoek of in verband met het weer.  De eerste jaren gebruikte Joop nog landkaarten, maar toen de eerste Garmin fiets ‘Tomtom’ op de markt kwam had onze Joop-gadget-man zo’n ding. Betekende wel dat wij jaren lang achter Joop fietsten… Dank Joop voor die mooie tochten.

Joop zoals ik hem ken: Sportkleding (sport was zijn passie), Garmin (nog net te zien) en Gilbertson racefiets (zijn troetelkindjes), lege) wijnflessen > Gezelligheid

De Fietsvrienden: Uniek Joop zijn silhouet op de fiets – Uniek zijn stem – De manier waarop hij zijn woorden in onze groep kon wegen – Uniek zijn gebaren, bewegingen en valpartijen – Zoals hij liep, stond en zat – Unieke Joop – Hoe kan hij nu dan weg  zijn? – Hij die de route altijd in zijn Garmin had staan – Geen onverwachte afslagen nam – Wij begrijpen het niet! – Nee – Ook wij willen er niet aan – Unieke Joop – Enig, onvervangbaar – Daarom blijft er altijd iets van Joop ons bij! – Wij rouwen om het verlies van onze sportvriend Joop Menke.

 Jan Duijzer: één van mijn vele herinneringen aan Joop. In 2018 zijn Joop en ik een week gaan fietsen in de Franse Alpen. Naast het feit dat Joop super gezellig was, was hij ook een kei in ontzorgen. Dat begon al tijdens de voorbereiding. Eerste zocht hij een gebied uit met mooie en uitdagende beklimmingen. Vervolgens een prima onderkomen van waaruit we dagelijks de bergen in konden trekken. Tijdens vakantie zat Joop elke avond gebogen achter zijn laptop (alsof hij op zijn Gilbertson Titanium racebike zat, zijn troetelkind!!!) om via MapSource routes uit te stippelen. Daar was hij buitengewoon goed en accuraat in. Ik kreeg elke avond een uitgebreide briefing, waarin niet alleen Cols werden genoemd, maar ook een tal van bijhorende karakteristieken zoals afstand, stijgingspercentage, hoogtemeters, enz. De dag zelf hoefde ik voor aanvang alleen maar voor voldoende koffie te zorgen (zijn verslaving) en vervolgens gewassen en geschoren op de fiets plaats te nemen om daarna…….. de maestro en zijn Garmin te volgen. Vanzelfsprekend de nieuwste uitgaven. Na een tal van Cols en zeker net zoveel koffie-stops, kwamen we meestal in de tweede helft van de middag weer terug bij ons onderkomen. Hèhè, eindelijk effen lekker douchen dacht ik……. nou mooi niet, eerst evalueren Jan!!!! De Garmin werd er bij gepakt en uitgelezen, resultaten geanalyseerd, geëvalueerd en uitgebreid gedeeld. Wat kon Joop daar gepassioneerd over lullen. Soms duurde de evaluatie nog langer dan de rit zelf. Maar bovenal was Joop gezellig en een prima vent om vakantie mee te vieren want…….een feestje was het. Joop bedankt voor de mooie gesprekken en gezelligheid !!! Ik ga je missen.

Jenneke: ‘Bedankt hè, lekker gefietst, tot de volgende keer’, links rijdend van Joop anders hoort hij je niet goed. ‘Doe je nog mee, als het kwartje doorgaat?’, vroeg je me woensdag nog. ‘Ik weet niet’ zei ik, ‘heel misschien, als ik goed genoeg ben, jij?’ ‘Ik heb het voornemen van wel’ zei je, ‘de 10 km lopen (onze crime) heb ik wel goede moed op, ‘  t lopen gaat redelijk goed’.

Argeloos afscheid,…. verdrietig en onwerkelijk dat er een “de volgende keer” niet meer zal zijn. Ik moet denken aan de fietsvakanties met de groep, de bergen in en vooral erop, met het klimmen der jaren, Joop nog voor me, de rest niet meer te zien, maar we kwamen er! Soms had je een dag plotseling je oude klimbenen weer terug en was je me ook ver vooruit, Verontschuldigend en ook heel tevreden meldde je me dan : “Zomaar goede klimbenen vandaag”.
Ik moet  denken aan; dat ik je wekker was na die valpartij op Mallorca, jouw recept, bloemkool met pindasaus, waar Jan mee werd verrast op jullie vakantie en wat we sindsdien eten. Je raad en daad na hulpkreten, als de Garmin het niet goed deed. Of je berichtjes als je de activiteiten op Garmin had bestudeerd. Je hield alles bij, snelheid, hartslag, trainingseffect, aerobe en anaerobe, enz.. of het nu over zwemmen, fietsen hardlopen of wandelen ging, niet alleen van je zelf maar ook van anderen.
Gekscherend zei ik dan tegen Jan, ‘ben benieuwd wat Joop ervan vindt als m’n grafieken weer eens op hol waren’.
Joop, wat gaan we je missen, bedankt voor wie je was.

Willem van der Voort: Joop, al meer dan dertig jaar een sportvriend. Een mooi mens. Een mens die je niet alleen in de sport beter maakte, maar ook als mens. Daarom een heel mooi mens. Een super-vrijwilliger die altijd voor je klaar stond. Met kennis en kunde, met raad en daad, vol energie. Terecht tijdens het laatste triatlongala vrijwilliger van het jaar! Tijdens wedstrijden (bijna) altijd voor mij. Kwam ik de Schorweg uit, altijd eerst even kijken waar Joop liep aan de andere kant van de Molenvaart. En daarna altijd effe dollen. Respect vriend. Altijd gehad. Jeetje Joop, wat zal ik je missen kerel.

Henk Elbertsen: Zaterdagochtend, geschrokken van een niet bevattend bericht.  Je hebt mij en velen uit “de polder” leren zwemmen A/B en later heb je mij opnieuw leren zwemmen, maar dan voor de triathlonsport. Veelal op de maandagavond een ouderwetse harde Joop training. Wie binnen TZOV kent hem niet. Slapen deed dan nog even niet, maar voldaan was je wel. Jij was een van de personen die mij de triathlonsport heeft leren ervaren en waarderen. Samen en met de vereniging hebben we mooie herinneringen gemaakt! Ik herinner me nog altijd, tot nog toe mijn enige, het rondje IJsselmeer dat ik met jou gefietst heb. Ik als beginnend triatleet had het op het eind wel gehad. Eenmaal thuis was ik leeg, jij ging nog even lopen. Je was immers in training voor de hele. Meerdere keren in de week kwam ik je tegen. Ik uit mijn werk, jij net terug uit het zwembad of van een rondje fietsen. De laatste jaren heb ik veel met je samengewerkt in het clubkampioenschap TZOV. Ik maakte de kalender, jij zorgde voor de puntenadministratie en zeer snelle verwerking na een wedstrijdje. Alles stond altijd weer verrassend snel op de site. Beste Joop, we gaan je missen. Maar vergeten zullen we je niet! Bedankt voor alles!

Luuk Bos: Ik ken Joop sinds 2007 toen ik samen met Jeroen Tiebie lid werd van het Oude Veer. De trainingen van Joop op maandag kon ik altijd erg waarderen. Bijna altijd vooraf even een praatje over van alles en nog wat. Soms wisselden we verhalen uit over onze blessures, soms over onze auto’s, maar ook gewoon een beetje zeiken over politiek of een mop. Hij kon altijd veel vertellen over materiaal en zeker over fietsen. In de loop van de jaren kwam ik Joop heel vaak tegen in wedstrijden. In het begin alleen bij de start of de finish. Toen ik iets sneller ging of hij iets langzamer, meestal pas met lopen en later ook af en toe op de fiets. De leeftijd ging een beetje tellen, maar dat deerde hem ogenschijnlijk niet echt. Je kunt niet altijd 25 blijven. De trainingen van Joop waren meestal behoorlijk zwaar. Het lukte dan ook meestal niet om daarna snel naar bed te gaan en menig maandag avond was het ruim na middernacht voor ik de slaap kon vatten (dankzij Joop). Ook de spelletjesmaand oktober kon ik waarderen. Daar heb ik geleerd van de oud waterpolo-rot hoe zwaar waterpolo is en welke trucjes er zijn om een tegenstander ongemerkt uit te schakelen (al weet ik eigenlijk nog niet wat er gebeurde). Ik baalde behoorlijk toen Joop besloot op maandag met de trainingen te stoppen. Door bekende omstandigheden hebben we daar verder nog weinig van gemerkt want er zijn sowieso bijna geen traingingen meer geweest. Maar nu weet ik dat de maandagavond training nooit meer hetzelfde zal zijn. Joop, ik ga je heel erg missen, als atleet, als vraagbaak, als trainer maar vooral als bijzonder mens, heel veel sterkte allemaal.

Mark Elbertsen: Joop diep geschokt vernam ik het nieuws zaterdagochtend. Op Strava zag ik dat je nog flink gesport had afgelopen week. Hoe kan het dan zomaar over zijn?  Sinds kleins af aan kwam je bij ons over de vloer, mijn vader ophalend voor een rondje fietsen op de dinsdagavond. Mijn vaste zwemavond de maandagavond altijd training van jou. Altijd in voor een praatje en geïnteresseerd! Het mooie van de maandagavond training was dat je na twee blokjes de rest van de training zelf al kon invullen. Dat zullen we allemaal gaan missen, we zullen jou als persoon missen. Dankjewel voor alles!

Emiel van Tongerlo: Geschrokken namen Laura en ik kennis van je overlijden. Véél te vroeg. We konden het niet bevatten. Net als vele andere in de polder, ben ook ik ‘opgegroeid’ met Joop. Als jonge, startende triathleet, kon ik altijd bij Joop terecht voor raad en daad. Joop was triathlon en heeft ook mij aangestoken. De late maandagavond training stond altijd garant voor een uurtje flink beuken waarbij je zelfs na het aankleden nog zweet op het hoofd had. Stipt op tijd starten, een paar luide brullen en dan een fiks programma afwerken. Geen excuses. Ik herinner me ook één van mijn eerste trainings ‘stages’ in de Franse Alpen. Ik mocht als benjamin mee onder de ervaren leiding van Joop als gids van de groep. Doordat Joop onze trip nauwkeurig voorbereid had, konden wij maximaal genieten van een fijne en sportieve reis. De routes waren secuur uitgezet en we kregen vooraf te horen welke mythische cols we over gingen. Direct viel me zijn enorme toewijding, humor en betrokkenheid op. Stiekem wilde ik ook ooit zo goed worden als navigator.

Joop maakte mij enthousiast voor de Garmin als fietscomputer en navigator. Later heb ik nog vele malen van zijn deskundigheid gebruik mogen maken als er een probleempje opgelost moest worden. Joop had de benodigde antwoorden, ik heb veel geleerd. Via de online service Garmin Connect konden we de laatste jaren elkaars sport activiteiten volgen. Iedere training even een praatje over waar jij was beland tijdens een lange fietstocht en soms stelde je dan de vraag waarom ik in bijvoorbeeld Bennebroek de verkeerde afslag genomen had. Veel gelachen. Je kon al aan een verhoogd aantal loopkilometers juist inschatten dat de er een marathon voorbereiding gestart was. Alhoewel we sinds de pandemie elkaar weinig meer zagen, hadden we contact. Je was op de hoogte van trainingsprogressie, uitslagen, afstanden en tijden. Ik genoot dagelijks van jouw mooie fietstochten op diverse mooie locaties. En af en toe een wederzijdse opmerking. Herinneringen met een glimlach Joop. We gaan je enorm missen.

John Veenman: Ik ben sinds ca. 1,5 jaar lid van Oude Veer en ontvang op de maandagavond zwemtraining van Joop. Als beginnend triatleet is zwemmen voor mij persoonlijk een hele uitdaging en ik ben Joop zeer dankbaar voor het geduld, humor en alle goede begeleiding. Een prachtige opmerking vind ik die hij na enige maanden maakte, op mijn vraag hoe hij het vond gaan? Joop gaf mij de volgende opmerking:  ‘Nou het gaat iets minder beroerd als in het begin en dat moest ik maar aanvaarden als een compliment’. Enige weken geleden schreef Joop in de triathlon-app of er interesse was om de verzamelbundel te lezen van Wilfried de Jong, De man en zijn wielerverhalen. Ik reageerde dat ik deze graag wou lezen.

De volgende dag fietste Joop wel even langs om het af te geven in ’t Zand. Een gezellig praatje volgde. Afgelopen week (dinsdag) zie ik tijdens het uitlaten van de hond Joop wederom fietsen door ’t Zand. Ik roep: ‘Hé Joop’. Hij stopt, draait om en we hebben aansluitend een mooi gesprekje over o.a. de Alpe d’Huez triathlon en de diverse fantastische beklimmingen welke er in die regio mogelijk zijn. Na enige tijd zegt hij: ‘Nou ik ga weer verder, hopelijk zie ik je weer snel in het zwembad….’. ‘Zeker Joop, tot snel’ roep ik hem na. Joop: Rust Zacht!

Je fietsvrienden: Afgelopen woensdag zijn wij als fietsvriendengroep naar het Uitvaartcentrum  Dekker “De Binnenstad” gereden. Hier hadden we ons moment met Joop. Als slot zijn we met de fiets aan de hand langs Joop gelopen.

Dennis van der Veen: Beste Joop, ik ken je nu exact 20 jaar. Dat weet ik omdat ik toen het huis van jou en Ineke in Breezand kocht. Als starters op de woningmarkt ideaal, want jij had alles tiptop in orde. Daarna zag ik je af en toe bij de buuv en had je altijd even tijd voor een praatje. Bijna 20 jaar later begon ik met triathlon en kwam ik je weer tegen, nu bij Oude Veer. Sterker nog, ik kreeg zwemtraining van je. Heerlijke trainingen, al was het alleen maar omdat je me rust gunde met een kletspraatje.

Of was het omdat je al had gezien dat ik nooit goed ga leren zwemmen? Hoe dan ook, ik keek ernaar uit om na deze coronatijd weer bij je te trainen. Maar toen kwam zaterdagmorgen dat bericht. Onvoorstelbaar! Ik kan het nog niet bevatten. Alsof dit weer zo’n gekke grap van je is. Maar dat is niet zo. Ik ga je missen Joop, je humor, kletspraatje en zelfs die trainingen. Rust zacht.

Johan Osinga (namens stichting zwembad): Meer dan 42 jaar was Joop werkzaam in ons zwembad “Den Krieck” in Breezand. Samen met Rob Biemans en Jaap Hofman vormde hij het team van zweminstructeurs vanaf de bouw van het zwembad in 1978. Zij waren als drietal het gezicht van het zwembad. Al die jaren heeft hij zich volop ingezet voor het bad en ook de organisatie erom heen. Joop was de technische man, hij wist alles van de machinerie in het zwembad, ook na zijn pensionering is er nog vaak van zijn kennis gebruik gemaakt. Joop was zeer loyaal aan het zwembad, hij zei laatst, dat hij vooral wilde, dat het kneuterige behouden zou blijven. Hij was een man met een sterk karakter, hij had een duidelijke mening en stak die niet onder stoelen of banken.

Zeer respectvol vond ik altijd hoe hij  zijn mening verwoordde over de problemen van anderen, hij wist dan altijd begrip te kweken voor het handelen van die ander. Gewoon een heel fijne collega.

Toen Joop de pensioengerechtigde leeftijd bereikte, was hij flink teleurgesteld, dat het bestuur besloot om hem geen vaste uren meer te geven. Het tekent zijn sterke karakter, dat hij hier, weliswaar met enige moeite, overheen stapte en toch bereid was om als invaller te werken. Hij bleef trouw aan het zwembad, “Joop was het zwembad en het zwembad was Joop”.

Arie Dijkshoorn: Joop was een bescheiden mens die zich zelf niet direct op de voorgrond plaatste maar een grijze muis was hij allerminst. Als er wat geregeld of georganiseerd moest worden droeg hij wel zijn steentje bij. Op de buitenland tripjes van de fietsvrienden, heeft Joop zich eigenlijk onmisbaar gemaakt. Hij slaagde er vaak in om een luxe accommodatie te vinden waar we met de hele groep terecht konden. En als we na een zware fietstocht terug kwamen en iedereen onderuitgezakt van een biertje genoot, trok Joop zich terug in z’n kamer en kroop achter de lap-top om voor de volgende dag weer een nieuwe route uit te stippelen.

Ook als fietser was Joop best wel bescheiden, Joop hoefde niet zo nodig voorop want zij hij, je kunt beter eerst andermans bordje leegeten voordat je aan je eigen bordje begint. Als klimmer was hij nooit het eerste boven, maar afdalen kon hij als de beste, en als het lukte om tijdig alle bochten te nemen was hij als eerste beneden.

Joop had niet alleen sportkwaliteiten, taalkundig stond hij ook zijn mannetje. Je hoefde maar een half woord te zeggen dat voor tweeërlei uitleg vatbaar was, of hij had er wel een pikante uitleg voor. Persoonlijk ken ik Joop sinds de beginjaren tachtig toen de triatlon in opkomst kwam en ik nog moest leren zwemmen. Jammer is het dat het Joop niet is gelukt mij net zo goed te leren zwemmen als hij dat zelf deed, want dan had ik het in de triatlon wedstrijden meer dan een keer van hem gewonnen.

Peter Kapitein: In mijn herinnering ken ik Joop sinds 1966. Ik was toen 6 en hij 10 jaar ouder, 16. Het kan twee jaar later zijn geweest. Joop trainde samen met Jan Visser onder de bezielende en bijzondere leiding van Bas Weemhof. Ans Mak was eveneens van de partij bij de baantjes in het Oude Veer. Joop maakte diepe indruk op mij, klein mannetje als ik was. Joop kon vlinderslag! En niet zomaar, nee, Joop zwom soms ‘gewoon even’ 1500 meter vlinderslag naast Ans. Een diepe buiging.
Het zal ergens vanaf 1976 geweest zijn dat we samen, met een hele groep, in de avond een balletje gingen gooien; waterpolo. Dat hebben we jaren vol gehouden in de zomermaanden. Cees Smit, Rini van Hese, Eric de Boer, Tonny van den Berg, Ton Koelewijn, Cleem Nichting en Frans Tauber, soms Jaap Kaan. Ik vergeet vast iemand. Joop stond bekend om zijn ‘slingerworpen’. Ver naar achteren met zijn rechterarm en dan de bal met hoge snelheid achter Ton Koelewijn slingeren. Na afloop in het kantoortje van ‘badmeester Joop’, napraten. Sterke verhalen. Die van Joop waren altijd heerlijk om aan te horen.
In 1983 begon de triatlon in Anna-Paulowna. Joop was daar en heeft nooit verzaakt. Ik deed vanaf 1984 mee en heb enkele jaren ‘moeten’ verzaken, maar wat in mijn herinnering blijft is dat Joop altijd 2 of 3 minuten voor mij zat. In 1995, onze gloriejaren, hij net onder de 2 uur, ik er net boven. In 2018 nog steeds 2 of 3 minuten verschil. Maar toen wel rond de 2 uur en 40 minuten. We gingen gelijk op in de vertraging. Het plezier was er niet minder om. In 2019 zei ik tegen Joop dat zodra hij stopt ik dat ook zal doen. Het moet eens afgelopen zijn. Joop is gestopt. Op een manier zoals je niet moet stoppen, maar het is wellicht de enige manier waarop Joop te stoppen is. Sterven in het harnas. Ik ga ook stoppen. Ik doe nog één keer mee in Anna-Paulowna. 2022 is mijn laatste jaar. En die editie is voor Joop.
Wat zal ik je missen mooie vent. ‘Moge Kaf (ik werd in het waterpolo ploegje altijd Kaf genoemd), hoe is het nou?’ En dan volgde altijd een leuk en boeiend gesprek. Want dat had je met Joop. Interesse in jou als mens en met altijd een onderwerp dat er toe doet. Sterke verhalen zeker, maar bij Joop moest het leven ook zin hebben. En dat maakte hij je duidelijk. Dankjewel lieve man. Je zit voor altijd in mijn herinnering. Veel sterkte en liefde voor je dierbaren. En dat zijn er veel. Die gaan je zeer missen.

Jan van den Berg: Joop, dat kan toch helemaal niet….

Ik ken Joop al vanaf  het buitenzwembad, toen hij daar met Jaap Kaan badmeester was, ruim 50 geleden! In die tijd leerde hij ons waterpolo. Later werd hij officieel onze trainer op maandagavond in Den Krieck. We hadden toen drie herenteams en één damesteam en ook nog een jeugdteam, getraind door Cora. Als waterpolotrainer en als speler was Joop een van de betere. Joop was de stuwende kracht, niet vaak op de voorgrond. Hij was heel slim en beroemd om zijn “zeikballen”. Dan dreigde hij heel hard te gooien en kwam er een boogballetje, killing voor de keeper. Altijd correct naar de scheidsrechter, op één keer na. In Haarlem voor de beker werd hij er na 30 seconden voor de hele wedstrijd uitgestuurd (UMV), we hadden geen wissels, dus de hele wedstrijd met een man minder, 30-0 verloren! Met waterpolo leek hij altijd heel ontspannen, maar was hij eigenlijk best fanatiek, ik weet niet of dat met triathlon ook zo was. Vele waterpoloërs hebben op een gegeven moment de overstap naar de triathlon gemaakt, zo ook Joop. Joop, bedankt voor alle mooie zwemmomenten.

Jaap Hofman: Circa 40 jaar hebben we samen gewerkt, dat zijn zo ongeveer 9200 werkdagen.
We deden voor en na onze dienst een bakkie en tussendoor. Dat zijn echt heel wat koffiemomentjes samen. Tijd voor een gesprek over alledaagse dingetjes, technische kennis die je deelde, goede adviezen, een schuine mop …., écht alle onderwerpen kwamen voorbij. Of napraten over de waterpolowedstrijd die we de zaterdag ervoor samen hadden gespeeld.
Toen je gestopt was met waterpolo en je je op de triatlon ging richten kon je geen afscheid nemen van ons en ging toen mee als coach. En toen we spelers te kort kregen speelde je weer gewoon met ons mee.
We wisten veel van elkaar, steunden elkaar en deelden lief en leed. Je kwam in mei 1978 op onze eerste werkdag met een ‘lelijk eendje’ naar het buitenbad en reed af en toe naar Breezand om te zien hoe de bouw van het binnenbad vorderde. Soms, als de auto niet beschikbaar was , kwam je op de brommer. Pas toen je ging trainen voor de triatlon kwam je altijd op de fiets weer of geen weer.
Je hebt mij ook enthousiast gemaakt voor de triatlon en we gingen samen tussen de middag hardlopen of zwemmen en heel soms fietsen of een keer zelfs schaatsen. En als onze dienst erop zat gingen we trainen op de fiets. Op onze krent zitten was er niet bij!

We zijn, in de beginperiode, ook samen ooit nog een keer kampioen in onze klasse geworden met waterpolo. Ik denk zelfs dat ik je als jong jochie al meerdere keren tegen ben gekomen tijdens een waterpolowedstrijd van de heren van de Terp tegen de heren van Oude Veer met Bas Weemhof.
Dat is dus meer dan een halve eeuw geleden. Ik heb genoten van onze zwemtochten naar Van Ewijcksluis. Cora stelde een keer voor om voor de lol naar Van Ewijcksluis te zwemmen. Jij was normaal de betere zwemmer, maar je had me zo goed getraind en ik wou voor jou niet onderdoen. We tikten tegelijk de finishpaal aan! Het was zo leuk dat het een officiële tocht van Oude Veer werd op de donderdag na het Kwartje triatlon. Joop, bedankt voor de echt wel hele leuke tijd met jou als collega en als sportmaatje. Je oprechte interesse, je grote betrokkenheid, je humor, je energie… Ik zal je nooit vergeten.

Daniël Rewijk: Al op zeer jonge leeftijd moet badmeester Joop Menke in mij een geestverwant hebben herkend. Zelf herinner ik er mij niets van, maar uit verhalen heb ik begrepen dat ik als peuter van een jaar of drie – kort na opening van zwembad Den Krieck – eens onder de kassa door gekropen moet zijn, vervolgens netjes mijn kleertjes aan de haakjes in de kleedkamer heb gehangen en toen poedelnaakt het zwembad ben ingesprongen. Joop viste mij eruit en zal mijn zwemlust hebben herkend en gewaardeerd. De zwemlust die Joop in zijn eigen jonge jaren bezat, maakte later op mij weer veel indruk. Zijn verhalen over de brute trainingen in de jaren ’70 onder Bas Weemhof in het oude zwembad (“in de ochtend eerst even naar Oudesluis op-en-neer”) spraken sterk tot mijn verbeelding en vormden een belangrijke inspiratiebron om zelf de driesluizenmarathon te willen doen.

De editie van 1994 – en de voorbereiding erop met Daan Beerse, Frank Huisman en Chris Broodman – behoort tot mijn allermooiste sportherinneringen. Toen ik overstapte op triathlon, gidste Joop mij bij de eerste stappen op dat onbekende pad. Hij gaf tips voor de afmontage van mijn nieuwe racefiets, nam me mee op pad voor de ‘Ronde van Noord-Holland’ en schonk onderwijl het vertrouwen dat het best eens wat zou kunnen worden met die triathlon loopbaan. Later, toen ik van die sport een dagtaak maakte, hielp Joop me altijd aan een extra zwemuurtje tussen de middag of op andere momenten dat het bad eigenlijk dicht was. Het is wreed dat ik Joop niet meer kan zeggen wat hij voor me heeft betekend, maar er was eigenlijk geen reden om aan te nemen dat haast daarbij geboden was. Hij zal het ook wel hebben geweten. De herinneringen blijven en de zwemlust is onverminderd: komende zomer een heen-en-weertje naar Oudesluis? Wie doet mee?                                                                                                                                                 

Cees Smit: Joop …… Ik zal een jaar of 11 geweest zijn, toen ik Joop voor het eerst ontmoeten. Joop en Jan Visser waren onder leiding van Bas Weemhof de drie badmeesters van ’t zwembad het Oude Veer te Anna Paulowna. Bas was ook zwemtrainer van deze twee jongens. ’s Winters zwom Joop in “het badje van Bas”: een oude garage met een zwemkuip van  12x4x1m. Per training werden vele kilometers gezwommen (het zal ieder nu duidelijk zijn, hoe het kwam dat hij zo snel kerenpunten kon maken). Wat keken wij op tegen deze twee Helderse jongens. Het was natuurlijk hun 5 jaar oudere leeftijd die indruk maakte, maar vooral hun prestaties op de langebaanwedstrijden , de 16 km. van A.P. en de 25 km IJsselmeer zwemwedstrijd van Medemblik naar Stavoren.

De jongens die oorspronkelijk lid waren van de Helderse vereniging Bruinvissen waterpolode ook. Eerst met als “thuisbad” een stukje afgezet water in de Noordzee, later vanaf hun badmeestertijd werd deze locatie vervangen voor het Oude Veer-zwembad. Elke avond speelden we met Joop, Jan en Bas een potje waterpolo, echter mocht dit pas van Bas als we onze vaste training hadden afgewerkt. Voor mij en mijn buurjongens/vrienden (Dirk, Kees en Leed van den Berg, Frans Tauber en Ton Koelewijn) was dit 500 m. zwemmen naar de brug en terug. “Joop doe jij maar effe 1 km. vlinder” , zei Bas. (’s middags had hij al menig km, getraind). Na het “balletje gooien” zaten we met zijn allen te geinen in het (badmeester)-hok. Het was er altijd reuze gezellig.

Ik zal een jaar of 15 zijn geweest, dat ik in het eerste team bij Joop kwam te spelen. Hij kon snel zwemmen, had een goede balbeheersing en niet onbelangrijk : hij kon een beetje “gemeen” zijn. Zijn intikballen waren fameus: zwemmend met hoge snelheid wist hij met zijn linkerhand de bal op te lichten om hem vervolgens met zijn rechter in te tikken. Tot mijn 23^ste speelde ik samen met Joop in het team. In 1981 na mijn studie en militaire dienst was het niet eenvoudig om werk te vinden in het middelbaar onderwijs. Uiteindelijk kwam ik (inmiddels samen met mijn vrouw Heleen) terecht op het Aloysiuscollege in Den Haag, alwaar ik contact kreeg met Hans Diebe. Hans was een van de eerste Nederlanders die de Ironman van Hawaii had gedaan. Aangestoken door zijn enthousiasme begon ik ook met triathlonnen. Joop had hier ook wel oren naar en zo kon het gebeuren dat Joop, Jan van den Berg en ik, in 1982 in die volgorde als 1, 2 en 3^de  uit het water kwamen van de Delfse Hout bij een kwart triathlon. Een “way of life” was geboren voor Joop. Er werden al meer “kwartjes” georganiseerd met in 1983 het begin van “het kwartje A.P.”.

Met fietsen wist ik Joop nog wel bij te sloffen. In die jaren reden we mooie tochten: Nova Zembla, koninginnendagrit, Elfstedentocht, Luik-Batenaken-Luik, Amstelgold, MontVentoux (max daalsnelheid 88 km/u), De Marmot, enz. Eventuele overnachtingen deden we in een  tent . Twee bidons op de fiets gevuld met 1/3 cola en de rest water en ieder zo’n 20 sneden wittebrood besmeerd met stroop, hagelslag en honing. Op warme dagen bestrooid met een snufje zout. Succes vrijwel verzekerd.

De eerste Marmot (een tocht door de Alpen van 160 km) was voor Joop geen succes. Je moest daar klimmen en dat was niet zijn sterkste punt. Ik denk dat we ook wat overmoedig waren: Joop ik en mijn zoon Sieme reden de dag ervoor een “trainingsritje” van 90 km. Ja, als je in de Polder genoeg had gefietst ging je twee keer rechtsaf en dan kwam je vanzelf wel thuis. In de bergen kwamen we erachter dat daar andere regels golden. De jaren schreden voort. Ik kreeg andere hobby’s en langzaam maar zeker verloren we elkaar uit het oog. En toch….als we elkaar tegenkwamen op de fiets: ik naar- en Joop van Den Helder; Joop in de winter met dubbele handschoenen, een wollen muts op en toch nog koude wangen, groeten we elkaar met een twinkeling in de ogen herinnerend aan een hele, hele mooie tijd.